„Tucholskie Gzuby” ze Szkoły Podstawowej nr 1 odwiedziły kolejne ciekawe miejsce. Tym razem uczniowie z koła regionalnego poznali historię założenia tucholskiego zgromadzenia sióstr Elżbietanek i tucholskiego szpitala.

To była kolejna przygoda pełna ciekawych opowieści. Oglądając stare fotografie, uczniowie stwierdzić mogli, jak bardzo przez 100 lat zmienił się cały obiekt szpitalny. Zachwycił ich wystrój wnętrza kaplicy oraz znajdująca się w ogrodzie przyklasztornym Grota Matki Boskiej, przed którą zapaliły znicz i zaśpiewały pieśń maryjną, wszak to miesiąc maj.

Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety powstało w 1842 r. z inicjatywy 4 młodych sióstr zakonnych, które zdecydowały służyć chorym i ubogim, łącząc codzienną modlitwę z posługą człowiekowi. Patronką zgromadzenia jest od 1850 r. św. Elżbieta Węgierska.

Korzystając z darowizny tucholanki Anny Bünger (1895), którą był dom z ogrodem, Zgromadzenie zamierzało założyć w Tucholi szkołę dla dziewcząt i ochronkę (przedszkole), ale zdecydowano inaczej. Najpierw powstał szpital, który wyposażono w sprzęt medyczny i meble oraz przytułek dla biednych i opuszczonych.

Opieką nad chorymi i bezdomnymi zajmowały się siostry. Podczas rozbudowy obiektów szpitalnych powstała kaplica pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, którą poświecono w 1903 r. Kaplica posiada ołtarz główny, dwa ołtarze boczne, stacje Drogi Krzyżowej, a na chórze organy. Na frontonie kaplicy (od ul. Nowodworskiego) znajduje się scena Golgoty. W sąsiedztwie kaplicy posadowiono dwie figury – św. Józefa i Najświętszego Serca Pana Jezusa, a w ogrodzie Grotę Matki Boskiej.

Fundatorami kaplicy, jej wewnętrznego i zewnętrznego wystroju, byli księża pochodzący z Koślinki (dawnej podtucholskiej wsi) i jej mieszkańcy oraz tucholanie. Kaplica była domem modlitewnym dla młodzieży uczącej się w Seminarium Nauczycielskim (w czasach zaboru i w okresie międzywojennym). Do dzisiaj służy wiernym i przynależy do parafii pw. św. Jakuba Apostoła.